Ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός τον οποίο εμπιστεύτηκε μια
πλατιά κοινωνική πλειοψηφία.
Όσοι πέρασαν μετά από εκείνον, την πόρτα εισόδου
του Μεγάρου Μαξίμου, εισέπραξαν ψήφο διαμαρτυρίας.
Και αριθμητικά, πλειοψηφίες…
τσέπης.
Ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός που είπε ένα μεγάλο, ηχηρό
και πολιτικά επικίνδυνο για τον ίδιο “όχι”. Και το πλήρωσε. Με την
αποσταθεροποίηση της χώρας, μετά το Βουκουρέστι, προκειμένου να
αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνησή του, και την τελική ήττα του στις εκλογές του
2009.
Ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός που στην ηχώ του ονόματός
του, ο ξένος παράγοντας κοντοστέκεται. Αντί να λοιδωρεί και να χλευάζει.
Ο Κώστας Καραμανλής παραμένει η μοναδική “εθνική εφεδρεία”
ενός τόπου που υποτιμήθηκε, και μιας κοινωνίας που κανιβαλίστηκε
φτωχοποιούμενη, τα τελευταία οκτώ χρόνια, ακριβώς επειδή ήταν ο μοναδικός ο
οποίος, δεν έχασε την ανθρωπιά του.
Παρέμεινε απλός και προσιτός. Παρέμεινε ηγέτης. Είναι λοιπόν
τουλάχιστον αφελές να επιχειρούν διάφοροι… χαριτωμένοι, να τον εμπλέξουν σε
σενάρια και παραμυθάκια για μικρά παιδιά.
Όπως είχε πει κάποτε και ο ίδιος, από βήματος Βουλής… λαγός
τη φτέρη έσειε (κακό της κεφαλής του).
της Μαρίκας Λυσιάνθη ..στα Ysterografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου